بسمه تعالی
بیانیه دانشجویان ارزشی دانشگاه مفید
چه قدر سخت است اینکه بشنوی آزادی بیان ، تساهل و تسامح ، آزادی عقیده ، تورا دشمن آزادی بخوانند ، متحجر بنامند ، جلوی چشمت عقیده ات را خرد کنند، دروغ بگویند ، عدالت را زیر پا بگذارند اما حتی اجازه ندهند حرف بزنی . در محیطی باشی که در کلاس هایش به اسم آزادی بیان هر چه عقیده توست را لگدکوب کنند . هیات امنای دانشگاهتان آنان باشند که هشت سال ادعای آزادی طلبی و اصلاح طلبی شان گوش فلک را کر کرد و هنوز و هر روز هم از آزادی دم می زنند اما زمانی که به تو می رسد ادعای قواعد و الزامات می کنند و تو را از حقت محروم.
مگر تو چه می خواهی بگویی؟ آیا مثل بعضی ها می خواهی انقلاب را ساختار شکنی کنی؟ می خواهی به اسم امام (ره) قانون، ولایت فقیه و اسلام و انقلاب اسلامی ،همه ی آنها را دور بزنی و بعد بدون دادن حتی اجازه ی بیان یک نکته یا سوال از میدان بگریزی ولی باز از تو انتظار داشته باشند دَم بر نیاوری؟
آری این داستان توست که آنها می گویند ولی قصه قصه توست خودت بگو: آیا دلگیری تو این نیست که هر که را اسم بردی تا بیاید از عقیده ات دفاع کند تندرو و التقاطی و ... خواندند.
بگویند رحیم پور ازغدی که مشکل اعتقادی دارد ، صفار هرندی که تندرو است، علیرضا پناهیان سواد علمی ندارد. زمین که کج است ، پاشنه های کفش ما که بلند است ، دوغتان که ترش است و ...
اما برای آنچه خود می پسندند هر چه دارند می گذارند حتی اگر ناهار و شام ستاد انتخاباتی کاندیدایی باشد!!!
ما به دوستانمان در کانون های دیگر که تنشان به این گندم نمایان جو فروش خورده است بلکه به همه و همه تاریخ می گوییم : آری ما و امثال ما همیشه استقبال می کنیم که منتجب نیا در روز دانشجو و انصاری در روز سوم خرداد بیاید و تفسیربه رایش را در مورد ولایت فقیه بگوید، اصلا چه عیبی دارد خودش را به امام (ره) بچسباند هرچند نگذارند در دانشگاه حرف همان امام (ره) سفر کرده را (به تعبیر خود امام (ره)) در مورد فقیهی ساده لوح به تابلوی اعلانات بزنند.
آری ما و امثال ما با این مشکل نداریم، مشکل ما عدالت است. زمانی که به ما می رسد آسمان رحمت مفید خشک می شود . ما با دعوت کنندگان و دعوت شدگان و حرف هایشان مشکلی نداریم بلکه ما مشوق آنها ، آزاد اندیشی و کرسی های آزاداندیشی هستیم . اما هیهات که بگذاریم آزادی و عدالتی را که اماممان و پدرانمان در انقلاب و جنگ به دست آورده اند و آرمان های همان ها در پیچ و خم زندگی روز مره مان کم رنگ شود ، مورد توهین واقع شود یا به دست نااهلان و نامحرمان بیافتد.
آری درد های ما این است همان ها که گلویمان را می فشرد و خشم انقلابیمان را لبریز و به زبان می آورد و گاهی آنقدر سخت است که عنان را می گیرد و تندی می کند.اما آنچه می خواهی چیست؟
ما خواستار جویی عدالتیم، عدالتی که آزادی بیان را زنده کند نه نمکی که زخممان را تازه.
اما کجایند آن اصلاح طلبان و آزادی خواهان هیات امنا و مسولان ستاد انتخاباتی کاندیدا و جرس نویسان؟؟؟ کجایند طبل های تو خالی ای کاش به جای لندن و پاریس و واشنگتن و نیویورک سری به مفید می زدند تا حقیقت خود را در آیینه ی مفید بنگرند نه در تصویر بی بی سی فارسی و صدای آمریکا.
دانشجویان ارزشی دانشگاه مفید